یک روزی بود که روز تولد مثل حالا نبود. اون روز وقتی کسی تولدت رو تبریک می‌گفت، از ته قلبش حرفشو می‌زد. شاید از چند ماه قبلش منتظر مونده بود تا این روز خاص برسه و تولدت رو تبریک بگه. تو هم منتظر می‌موندی و می‌شمردی که چه کسایی روز تولدت رو “یادشون مونده” و برای چند نفر اونقدر مهم بودی که روز تولد تو را فراموش نکنن. ولی الان دیگه همه‌چیز عوض شده.
آخه اون موقع فیس‌بوک نبود که یاد بقیه بندازه امروز تولد توئه، کلی سایت نبود که وقتی روز تولدت می‌رسید واسه خودت و دوستات ایمیل بفرستن تا شاید خودتم اون روز رو فراموش نکنی! تقویم موبایلی یا گوگل کلندر هم نبود که تولدت رو یاد بقیه بندازه. هیچ برنامه‌ای هم واسه یادآوری روز تولد دوست‌ها ساخته نشده بود… هیچیِ هیچی نبود! اون موقعی که من می‌گم فقط و فقط دوست داشتن بود که باعث می‌شد دونستن روز تولدت نیاز به هیچ وسیله‌ای نداشته باشه. اون موقع یه “تولدت مبارک” ساده خیلی بیشتر به دلت می‌چسبید تا یه گیفت توی فیس‌بوک یا یه کارت پستال دیجیتالی توی صندوق ایمیلت.
و همون موقع بود که وقتی کسی بهم می‌گفت “تولدت مبارک” تازه یادم می‌افتاد یک‌سال بزرگ‌تر شدم…
پ.ن: تولدم مبارک 😀
